بررسی تطبیقی تسلیم کالا در حقوق ایران و کنوانسیون بیع بین المللی ۱۹۸۰ وین

توسعهروزافزونتجارتبین­المللونیازکشورهابهپاسخگویبهشرایطنوینناشیازگسترشروابطحکومت­هامتضمنیکعنصربین­المللیباشد،بهحرکتدرآوردهاست. قراردادهایبین­المللیضمندارابودنتمامویژگی­هایآشنایموجوددرعقودومعاملاتداخلی،ازاینخصوصیتبرخوردارندکهطرفینآن­هادرکشورهایمختلفیمستقرمی­باشند. علاوهبراختلافمحلتجارتطرفین،تسلیممبیعدرکشورغیرازکشورمحلفعالیتیااقامتخریدارمی­تواندازویژگی­هایروابطتجاریبین المللیشمردهشودکهخودزاییدهوآثارویژهایدرروابططرفینقراردادبین­المللیاست. بنابراینوجودچنینخصوصیتیدرتسلیممبیعدرقراردادهایبین­المللیموجبیکسریصعوبتنارسایی­هاییدرایننهادگردیدهاست. در سال­های اخیر جامعه حقوق بین­المللی با شناخت مشکل وآگاهی از نارسایی­ها، راه حل­هایی را پیشنهاد و در جهت یکپارچگی قواعد فوق فعالیت­هایی را آغاز نموده است. از تلاش­های چشمگیر و درخشانی که در این راستا صورت گرفته است می­توان به تصویب کنوانسیون بیع بین­المللی کالا مورخ 11 اوریل 1980 توسط کنفرانس سازمان ملل متحد در خصوص بیع بین­المللی کالا سازمان ملل نام برد. بی­گمان تسلیم کالا مطابق قرارداد یکی از مهم­ترین تعهدات فروشنده است که باید تا سر حد امکان حدود و شرایط آن مشخص گردد.